Feridin til Nakuru

3. júlí 2007

 

Í dag var ferðinni heitið til Nakuru.  Ferðin átti að taka 2 – 3 tíma en þegar upp var staðið tók hún 5 tíma.  Þetta var skemmtileg upplifun.  Vegurinn var algjört þvottabretti nánast alla leið og gott hefði verið að hafa nýrnabelti með í för  og Rósa sem átti þetta fína nýrnabetli heima í skáp eftir mótorhjólatímabilið.  Eins hefði verið gott að hafa koníakspela með í ferð til að lina þjáningar hinna bakveiku.  Verið er að gera nýjan veg milli Nairobi og Nakuru en við fengum aðeins að keyra smá hluta hans.  Hinn hlutinn var svo slæmur að oft þurfti að aka utan vegar og rykið var óskaplegt utan og innan bílsins.   Endrum og eins var bílstjórinn spurður hve langt væri eftir og svarið flakkað á milli 1 og 3 tími sem passaði engan veginn við framgang ferðarinnar.  Við Íslendingarnir sem vanir eru að geta stoppað á næstu vegasjoppu báðum vinsamlegast um að fá að stoppa til að fá okkur hressingu hann jánkaði því en gat það ekki því það voru engar vegasjoppur.  Hann sagði bara , já, já og stoppaði aldrei heldur þandi drusluna eins og hægt var.  Ótrúlegur bílstjóri og við sem sátum aftast hentumst upp og niður og héldum okkur dauðahaldi í sætið fyrir framan því lítið var um bílbelti.  Eins og sönnum Íslendingum sæmir létum við þetta ekki á okkur fá heldur fengum okkur Gammel Dansk og sungum af fullum krafti.  Loksins var stoppað, svona túristastopp og við út og létum glepjast af þessu fallegu vörum sem í boði voru.  Ágætt var að hafa heimafólkið okkar með því verðið lækkað um 50% vegna þess að það var með okkur.  Þetta var útsýnispunktur yfir Rift Walley en  því miður var mistur, svo lítið græddum við á því. 

Loksins.... komumst við til Nakuru.  Því miður var hótelið tvíbókað og við því var ekkert að gera og við fórum bara á systurhótel þarna rétt hjá í tvo daga en fáum svo Chester hótel í seinni tvo dagana.   Við höfum nú séð það flottara en verðið var frábært en... gott hefði hefði verið að fá heitt vatn í sturtu eftir þennan skítuga dag.   Við erum svo góðu vön!!!

Um kvöldið borðuðum við hlaðborð að hætti heimamanna sem buðu okkur velkomin. Starfsemin í Nakuru var kynnt og við  hittum flesta þá sem að því starfi koma.  Það var ánægjulegt að heyra frá verkefnunum  og við hlökkum til að skoða starfsemina á föstudaginn.

Ann Lauren  sem er yfir allri starfsemi húmanistahreyfingarinnar  í Kenya hefur fylgt okkur og síðan  mun hún tengja okkur við alla aðra tengiliði í hjálparstarfinu  á þeim svæðums sem við förum um.

Rósa og Gígja