Kisumu

 Nýja hótelið okkar kvennskörunganna sjö er frábært og hægt að breiða úr sér innandyra sem utan því fín sundlaug fylgir hótelinu.  Í dag mánudag heimsóttum við tvo staði fyrir utan Kisumu báðir í nokkurs konar sveit.  Þetta var ekki mjög langt að fara en vegirnir voru mjög slæmir og jeppakarlar heima á Íslandi hefðu verið ánægðir að keyra þetta.  Fyrri staðurinn var nefndur “Bop children’s home” Eins og venjulega vorum við einum og hálfum tíma of sein.  Þegar við mættum loksins fengum við skipulagða dagskrá í hendur svo og gott yfirlit yfir hvaða verkefni væru í gangi þarna, hver væru framtíðarmarkmiðin svo og erfiðleika sem mæta þeim.  Þetta er í fyrsta sinn sem við fáum svona upplýsingar við komu á staðinn. Þetta fannst okkur mæðgum mjög traustvekjandi.   Þetta var afmarkað svæði sem einn aðili hafði átt og búið með nokkrum konum sínum.  Fjölskyldan gaf svo svæðið til að setja á stofn miðstöð sem þjónaði  næsta nágrenni.  Þarna er leikskóli fyrir yngstu börnin, munaðarlausu börn koma og fá mat og eldri kynslóðin hefur afdrep þarna sem og HIV smitaðir einstaklingar.  Þarna eins og víða annars staðar hafa feður og/eða mæður látist úr Aids og eftir sitja oftast ömmur eða önnur skyldmenni með umsjá barnanna.  Um 200 börn fá mat þarna þrisvar í vku og sögðu þeir okkur að þeir vildu gjarnan geta gefið þeim fimm sinnum á viku.  Sárlega vantar ´húsnæði fyrir þau börn sem eru algjörlega munaðarlaus.   Hunang var ræktað þarna einungis til að gefa börnunum 2-3 msk. á viku.  Einnig var Mango ræktun og eitthvað fleira sem var ræktað til fjáröflunar. Þetta virtist vera mjög vel rekið samfélag og móttökurnar voru frábærar.  Eins og alltaf sungu börnin fyrir okkur en einnig fóru þau með ljóð og sýndu leikræna tilburði. HIV smitaði hópurinn svo og gamla fólkið lagði sitt af mörkum í dagskrána. Hinn staðurinn sem við heimsóttum var rekinn af hjónum.  Þarna komu munaðarlaus börn og fengu mat og greinilegt var að fátæktin var mikil.   Það sem var merkilegt við þennan stað var að þarna var stunduð lífræn ræktun alls konar jurta og trjá sem höfðu mikið næringargildi.  Konan sem kynnti þetta var mjög fróð um hvernig þetta gæti hjálpað fólkinu.  Þarna var t.d. unnin sólblómaolía, vatnið var hreinsað á sérstakan hátt og jurtirnar þurrkaðar.  Það sem var líka athyglisvert var að það verið að kenna fólki sem býr í nágrenninu að ræka þessar jurtir og hvernig hægt væri  að nota þær.  Býflugnabú var þarna og einnig voru ræktaðir bananar sem við höfðum ekki séð á hinum stöðunum. Engu að síður voru börn þarna greinilega með orma í maganum og okkur var sagt að lyf kostaði 200 ísl. Krónur fyrir hvert barn.  Þessi dagur var rosaleg erfiður fyrir okkur mægur og hver dagur verður bara erfiðari.  Neyðin er svo mikil og það vantar svo mikið uppá að geta umbreytt þessu ástandi.  Óréttlætið er algjört, af hverju þurfa öll þessi að missa foreldra sína og aðstandendur og upplifa svona mikla erfiðleika því auðvitað eru börn hér sem missa foreldra sína ekkert öðruvísi en börn heima á Íslandi sem missa foreldra sína.  Sorgin er jafnmikil en erfitt að sýna hana hér því nánast allir í þessu fátæka umhverfi eru að glíma við hana.  Í lok dagsins ákváðum við að komi væri nóg og ætlum ekki að taka þátt í prógrammi morgundagsins.  Valkyrjurnar sjö ætla því að vera heima á hóteli og jafna sig eftir alla þessa reynslu.  Við vorum úrvinda og fórum snemma að sofa.